Besedila: André Rieu. The Red Rose Cafe.

De avondzon valt over straten en pleinen
De gouden zon zakt in de stad
En mensen die moe in hun huizen verdwijnen
Ze hebben de dag weer gehad.
De neonreclame knipoogt langs ramen
Het motregent zachtjes op straat
De stad lijkt gestorven, toch klinkt er muziek
Uit een deur die nog wijd open staat.

Daar in dat kleine Cafe aan de haven
Daar zijn de mensen gelijk en tevree
Daar in dat kleine cafe aan de haven
Daar telt je geld of wie je bent niet meer mee.

De toog is van koper, toch ligt er geen loper
De voetbalclub hangt aan de muur.
De trekkast maakt meer lawaai dan de jukebox
Een pilsje dat is-t-er niet duur
Een mens is daar mens, rijk of arm, 't is daar warm
Geen monsieur of Madam maar WC
Maar 't glas is gespoeld in 't helderste water
Ja 't is daar een heel goed cafe

Daar in dat kleine Cafe aan de haven
Daar zijn de mensen gelijk en tevree
Daar in dat kleine cafe aan de haven
Daar telt je geld of wie je bent niet meer mee.

De Wereld problemen die zijn tussen twee
glazen bier opgelost voor altijd
Op de rand van een bierviltje staat daar je rekening
Of je staat in het krijt
Het enige wat je aan eten kunt krijgen
Dat is daar 'n hard gekookt ei
De mensen die zijn daar gelukking gewoon
Ja, de mensen die zijn daar nog blij

Daar in dat kleine Cafe aan de haven
Daar zijn de mensen gelijk en tevree
Daar in dat kleine cafe aan de haven
Daar telt je geld of wie je bent niet meer mee.