Besedila: Clannad. Buireadh An Phosta.

Cúradh croi ar a phósadh is ar buachaillí óg an tsaoil;
Nár bhfearr dóbhta cailín beag dóighiúil nó 'bean agus puntai léi?
Oiche mhór shneachta nó shiobtha nár dheas a bheith comhrá léi
Seachas a' cailín dubh dubh bui sa chuid puntai agus i bheith ag gearán go géar.

Nach mise a bhi aoibhinn sásta, ag ragaireacht lá gan léan,
Nó gur chuireas mo mhér ins an fhainne, agus coráin ar chlár dó 'n chléir:
Fuair mé an bhean a bhí i ndán domh, ach má tá, chan í grá mo chroí,
Ach cailin dubh buí a bhios ag srannfaí, is ag tarraingt tsuisin léi.

An oiche udai rinneadh mo chleamhans, dar a leabhra char mhian liom é,
Gealladh naoi mbó fichead domh le cailin dubh bui gan scéimh,
Gealladh naoi mbó fichead domh le cailin dubh bui gan chéill,
Ach mo mhairg gur phós mé ariamh i is ainnir na gcraobh mo dhiaidh.

Dé Mairt a rinneadh mo chleamhnas, mo chreach is m'amhgar géar,
Ghlac mise cómhairle mo mhuinntir - is páirt mhór do mo aibhleas é;
Pósadh mise go cinnte ar sahmahailt na mná gan scéimh,

Is trua nár sineadh 'mo chónair mé sul a thug mé mo gheall arrimh.

Nuair a théim i dtí faire no tórraimh 'sé fhiafrionnn na hoganai diom,
"Caidé mar a mhothíonn tú 'n pósadh no 'n mothúionn tú d'oige dá claci"?
Súim is aithrisim loebha go mothaim go mór faraoir,
Is an té udai nach bhfuil pósta gur aige tá spóirt an staoil.

Is mise nach ndéan fadh dichéille da bhfuigheadh mo chéile bás;
An óiche a dfagfainn 's a' chré i chodlóinn fhéin mo sháith;
Cheannóinn culaith maith eadai, hata 'gus léine bhán,
Chuirfinn mo dhúil sa phleisiúr agus thógfaidh dhíom buaireamh 'n tsaoil.